Ακετυλοσαλικυλικό οξύ 99.5% 500g

Ακετυλοσαλικυλικό Οξύ 99.5% 500g

Η ασπιρίνη, επίσης γνωστή ως Ακετυλοσαλικυλικό Οξύ (ASA), είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη μείωση του πόνου, του πυρετού ή της φλεγμονής. Συγκεκριμένες φλεγμονώδεις καταστάσεις τις οποίες χρησιμοποιείται η ασπιρίνη για τη θεραπεία περιλαμβάνουν τη νόσο Kawasaki, την περικαρδίτιδα και τον ρευματικό πυρετό. Η ασπιρίνη που χορηγείται λίγο μετά την καρδιακή προσβολή μειώνει τον κίνδυνο θανάτου. Η ασπιρίνη χρησιμοποιείται επίσης μακροπρόθεσμα για να αποτρέψει περαιτέρω καρδιακές προσβολές, ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια και θρόμβους αίματος σε άτομα με υψηλό κίνδυνο. Μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο ορισμένων τύπων καρκίνου, ιδίως καρκίνου του παχέος εντέρου. Για πόνο ή πυρετό, τα αποτελέσματα αρχίζουν συνήθως μέσα σε 30 λεπτά. Η ασπιρίνη είναι ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ) και λειτουργεί παρόμοια με άλλα ΜΣΑΦ αλλά καταστέλλει επίσης τη φυσιολογική λειτουργία των αιμοπεταλίων.

Μία κοινή ανεπιθύμητη ενέργεια είναι το στομάχι. Οι πιο σημαντικές παρενέργειες περιλαμβάνουν έλκη στομάχου, αιμορραγία στο στομάχι και επιδείνωση του άσθματος. Ο κίνδυνος αιμορραγίας είναι μεγαλύτερος σε όσους είναι μεγαλύτεροι, πίνουν αλκοόλ, παίρνουν άλλα ΜΣΑΦ ή έχουν άλλα αραιωτικά αίματος. Η ασπιρίνη δεν συνιστάται στο τελευταίο μέρος της εγκυμοσύνης. Δεν συνιστάται γενικά σε παιδιά με λοιμώξεις λόγω του κινδύνου συνδρόμου Reye. Υψηλές δόσεις μπορεί να οδηγήσουν σε κουδούνισμα στα αυτιά.

Ακετυλοσαλικυλικό Οξύ 99.5% 500g

Ένας πρόδρομος της ασπιρίνης που βρίσκεται στα φύλλα της ιτιάς έχει χρησιμοποιηθεί για τις επιπτώσεις στην υγεία του για τουλάχιστον 2.400 χρόνια. Το 1853, ο χημικός Charles Frédéric Gerhardt επεξεργάστηκε το φάρμακο σαλικυλικό νάτριο με ακετυλοχλωρίδιο για την παραγωγή ακετυλοσαλικυλικού οξέος για πρώτη φορά. Για τα επόμενα πενήντα χρόνια, άλλοι χημικοί καθιέρωσαν τη χημική δομή και βρήκαν πιο αποτελεσματικές μεθόδους παραγωγής. Το 1897, οι επιστήμονες της εταιρείας Bayer άρχισαν να μελετούν το ακετυλοσαλικυλικό οξύ ως ένα λιγότερο ερεθιστικό φάρμακο αντικατάστασης για τα κοινά σαλικυλικά φάρμακα. Μέχρι το 1899, η Bayer το ονόμασε “Aspirin” και το πούλησε σε όλο τον κόσμο. Η δημοτικότητα της Aspirin αυξήθηκε κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, οδηγώντας σε ανταγωνισμό μεταξύ πολλών εμπορικών σημάτων και σκευασμάτων. Η λέξη Aspirin ήταν το εμπορικό σήμα της Bayer. Ωστόσο, τα δικαιώματά τους για το εμπορικό σήμα χάθηκαν ή πωλήθηκαν σε πολλές χώρες.

Η ασπιρίνη είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα φάρμακα παγκοσμίως, με περίπου 40.000 τόνους (44.000 τόνους) (50 έως 120 δισεκατομμύρια χάπια) να καταναλώνεται κάθε χρόνο. Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Διατίθεται ως γενικό φάρμακο. Το 2017, ήταν το 42ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 17 εκατομμύρια συνταγές.

Φυσικοχημικές Ιδιότητες

Μοριακός Τύπος: C₉H₈O₄

Μοριακό βάρος: 180.159 g·mol⁻¹

Σημείο ζέσης: 140 °C

Σημείο τήξης: 136 °C

Πυκνότητα: 1.40 g/cm³

Χημικός Τύπος

Ασφάλεια και αποθήκευση

Προκαλεί ερεθισμό στα μάτια και στο δέρμα

Αναλυτική περιγραφή

Σύντομη ιστορία

Η θεραπευτική επίδραση σκευασμάτων που περιέχουν ουσίες παρόμοιες με αυτή της ασπιρίνης ήταν γνωστή ήδη από την αρχαιότητα. Ο Ιπποκράτης περιγράφει το φλοιό της ιτιάς (Salix) (ο οποίος, σήμερα, είναι γνωστό ότι περιέχει μια ουσία που ονομάζεται σαλικίνη) και τον συνιστά ως ίαμα κατά του πυρετού και των πόνων.

Το 1853 ο Αλσατός χημικός Σαρλ Φρεντερίκ Ζεράρτ (Charles Frédéric Gerhardt) ήταν ο πρώτος που παρασκεύασε το δραστικό συστατικό της ασπιρίνης, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ αναμιγνύοντας ακετυλοχλωρίδιο με σαλικυλικό νάτριο. Ο νεαρός τότε χημικός ονόμασε το προϊόν της (βίαιης) αντίδρασης αυτών των συστατικών «σαλικυλικο – οξικό ανυδρίτη». Το 1897 χημικοί της γερμανικής εταιρείας Μπάγιερ άρχισαν την έρευνα πάνω στο ακετυλοσαλικυλικό οξύ και, το 1899, η εταιρεία είχε δημιουργήσει νέο φάρμακο με βάση αυτή την ουσία και το κυκλοφόρησε στο εμπόριο με την επωνυμία «Ασπιρίνη». Οι πωλήσεις του φαρμάκου κυριολεκτικά εκτοξεύονται.

Στη δεκαετία του 1950 οι πωλήσεις της ασπιρίνης γνωρίζουν σημαντική πτώση, καθώς αρχίζει να κυκλοφορεί στο εμπόριο η παρακεταμόλη, η οποία εμφανίζει παρόμοιες αναλγητικές ιδιότητες με λιγότερες παρενέργειες. Ωστόσο, το 1948, ο καλιφορνέζος γιατρός Λόρενς Κρέιβεν (Lawrence Craven) παρατήρησε ότι κανείς από τους 400 ασθενείς του, στους οποίους είχε χορηγήσει ασπιρίνη, δεν είχε υποστεί καρδιακή προσβολή. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μια ασπιρίνη την ημέρα» μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Η ασπιρίνη γνωρίζει εκ νέου αύξηση των πωλήσεών της, οι οποίες παραμένουν σταθερές μέχρι σήμερα.

Η πραγματική δράση της ασπιρίνης διευκρινίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν διαπιστώθηκε ότι αναστέλλει την παραγωγή προσταγλανδινών (ουσίες που προκαλούν φλεγμονή) από τον οργανισμό.

Χρήση

Χρησιμοποιείται ως αναλγητικό, αντιπυρετικό και αντιφλεγμονώδες. Σε χαμηλές δόσεις λαμβάνεται και ως αντισυγκολλητικό των αιμοπεταλίων. Δεν θα πρέπει να λαμβάνεται από άτομα με έλλειψη του ενζύμου G6PD, καθώς και από άτομα κάτω των 16 ετών, επειδή υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης του συνδρόμου Reye (υψηλός πυρετός, κεφαλαλγία, αιφνίδιος θάνατος) και με προσοχή από άτομα που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή (π.χ. Sintrom).Απόλυτη αντένδειξη το γαστροδωδεκακτυλικό έλκος Πολλοί άνθρωποι παίρνουν ασπιρίνη για να μειώσουν τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Η ασπιρίνη έχει την ιδιότητα να βοηθά στο να μη δημιουργούνται θρομβώσεις στην καρδιά ή ακόμη και στον εγκέφαλο και, έτσι, να αποφεύγονται ακόμη και εγκεφαλικά επεισόδια. Την ανακάλυψη αυτή έκανε ο γιατρός Λόρενς Κρέιβεν γύρω στα 1950, όταν παρατήρησε ασυνήθιστες αιμορραγίες σε παιδιά που έπαιρναν ασπιρίνη για να αντιμετωπίσουν τον πόνο μετά από εγχείρηση αμυγδαλών.

Η ιδιότητα της ασπιρίνης να λεπταίνει το αίμα την καθιστά επικίνδυνη να λαμβάνεται από λίγες μέρες πριν από χειρουργικές επεμβάσεις ως και αρκετές ημέρες μετά γιατί δύναται να προκαλέσει ακατάσχετη αιμορραγία. Επίσης οι γυναίκες την αποφεύγουν κατά την έμμηνο ρύση.

Ακετυλοσαλικυλικό Οξύ 99.5% 500g

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η ασπιρίνη μπορεί να βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης καρκινικών όγκων, όπως αυτών του στομάχου, των εντέρων ή ακόμη και του μαστού. Η ασπιρίνη βοηθά στην μείωση των οιστρογόνων, που θεωρούνται υπεύθυνα για τη δημιουργία καρκίνου του μαστού στις γυναίκες.

Παρά το γεγονός, όμως, ότι η ασπιρίνη θεωρείται «καλό» φάρμακο για την πρόληψη και θεραπεία πολλών ασθενειών, οι γιατροί συνιστούν ότι κανείς δε θα πρέπει να παίρνει ασπιρίνη χωρίς την έγκριση του γιατρού, γιατί η λήψη της όχι μόνο δεν είναι ασφαλής για όλα τα άτομα αλλά μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσει με άλλα φάρμακα και να προκαλέσει κακό. Γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης θα πρέπει να αποφεύγουν να παίρνουν ασπιρίνη. Παρόλα τα προβλήματα όμως, η ασπιρίνη δεν παύει να είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο διαδεδομένα φάρμακα στον κόσμο.