Folin–Ciocalteu reagent 250ml

Folin–Ciocalteu reagent 250ml

Το αντιδραστήριο Folin–Ciocalteu (FCR) ή το αντιδραστήριο φαινόλης Folin ή αντιδραστήριο Folin–Denis, που ονομάζεται επίσης μέθοδος ισοδυναμίας γαλλικού οξέος (GAE), είναι ένα μείγμα φωσφομολυβδαινικού και φωσφοβολφραμικού που χρησιμοποιείται για τη χρωματομετρική in vitro δοκιμασία φαινολικών και αντιοξειδωτικών.

Πήρε το όνομά του από τους Otto Folin, Vintilă Ciocâlteu και Willey Glover Denis. Το αντιδραστήριο Folin-Denis παρασκευάζεται με ανάμιξη βολφραμικού νατρίου και φωσφομολυβδικού οξέος σε φωσφορικό οξύ. Το αντιδραστήριο Folin–Ciocalteu είναι απλώς μια τροποποίηση του αντιδραστηρίου Folin-Denis. Η τροποποίηση συνίστατο στην προσθήκη θειικού λιθίου και βρωμίου στο φωσφοβολφραμικό-φωσφομολυβδικό αντιδραστήριο.

Η απορρόφηση διαφορετικών συγκεντρώσεων τυροσίνης που αντιδρά με το αντιδραστήριο Folin-Ciocalteu ανιχνεύεται στα 660 nm Το αντιδραστήριο δεν μετρά μόνο τις φαινόλες, αλλά θα αντιδράσει με οποιαδήποτε αναγωγική ουσία. Επομένως, μετρά τη συνολική αναγωγική ικανότητα ενός δείγματος, όχι μόνο των φαινολικών ενώσεων. Αυτό το αντιδραστήριο αποτελεί μέρος της δοκιμασίας πρωτεΐνης Lowry και θα αντιδράσει επίσης με ορισμένες ενώσεις που περιέχουν άζωτο, όπως η υδροξυλαμίνη και η γουανιδίνη. Το αντιδραστήριο έχει επίσης αποδειχθεί ότι αντιδρά προς θειόλες, πολλές βιταμίνες, τη νουκλεοτιδική βάση γουανίνη, τις τριόζες γλυκεραλδεΰδη και διυδροξυακετόνη και ορισμένα ανόργανα ιόντα. Η συμπλοκοποίηση του χαλκού αυξάνει την αντιδραστικότητα των φαινολών προς αυτό το αντιδραστήριο.

Αυτό το αντιδραστήριο διαφέρει από το αντιδραστήριο Folin, το οποίο χρησιμοποιείται για την ανίχνευση αμινών και ενώσεων που περιέχουν θείο. Μια δημοσίευση του 1951 με τίτλο “Proteinmeters with the Folin phenol reagent” ήταν η εργασία με τις περισσότερες αναφορές στο Science Citation Index 1945–1988, με 187.652 αναφορές.

Φυσιολογική σημασία

Επειδή μετρά την αντιοξειδωτική ικανότητα in vitro, το αντιδραστήριο έχει χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό τροφίμων και συμπληρωμάτων στην επιστήμη των τροφίμων. Η ικανότητα απορρόφησης ριζών οξυγόνου (ORAC) ήταν παλαιότερα το βιομηχανικό πρότυπο για την αντιοξειδωτική ισχύ ολόκληρων τροφίμων, χυμών και προσθέτων τροφίμων. Προηγούμενες μετρήσεις και αξιολογήσεις από το Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών αποσύρθηκαν το 2012 ως βιολογικά άσχετες με την ανθρώπινη υγεία, αναφερόμενοι σε απουσία φυσιολογικών στοιχείων για πολυφαινόλες που έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες in vivo.

Κατά συνέπεια, η μέθοδος ORAC, που προέρχεται μόνο από πειράματα in vitro, δεν θεωρείται πλέον σχετική με τις ανθρώπινες δίαιτες ή τη βιολογία. Η δοκιμασία ισοδύναμης αντιοξειδωτικής ικανότητας Trolox – επίσης βασισμένη στην παρουσία πολυφαινολών – είναι μια εναλλακτική in vitro μετρήσεις της αντιοξειδωτικής ικανότητας.